تقریباً یکسال پیش بود که جنبش کوهنوردان کشور برای حراست از حیات بی مانند و بی دفاع کوشاه شکل گرفت و به همت آنها چهره زیبا و جان زخم خورده کوشاه از مرگی تدریجی نجات یافت .به پاسداشت این موفقیت بی نظیر که در عرصه حفظ محیط زیست میهنمان بی مانند و قابل تقدیر است در تاریخ 13و14 شهریور ماه جشنی در محل روستای باب فخروئیه در دامنه بی مانند کوشاه برگزار شد.
سعی ما جهت حضور به موقع در جشن کمی ناکام مانند و فقط در ساعت پایانی مراسم حضور یافتیم.تقریباً 200 کوهنورد به علاوه اهالی روستا و افراد محلی و همچنین روستاها و شهرهای اطراف در مراسم حضور داشتند.مراسمی در کمال سادگی و شایستگی.حضور مردم محلی و همکاری انها در برگزاری این مراسم نشان از این دارد که هرچند دیر و هرچند آهسته ولی گویا مردم اندک اندک به درک اهمیت محیط زیست و حیات وحش رسیده اند ولی در این بین جای آموزش بسیار خالی است.جای افسوس است که گه گاه دیده میشود که عده ای کوهنورد نما که بیشتر طالبان تفرج و مداواگران فشارخون خود هستند دست به تخریب مکانی میزنند که هنوز از دسترس عوام دور مانده است.
روز جمعه 14/6/93
صبح ساعت 5:30 حرکت گروهی کوهنوردان به سمت کوشاه بود.متآسفانه تآخیر دیر هنگام دیشب باعث شد تا نیم ساعت با تآخیر از بقیه به راه بیفتیم.هوای دل انگیز صبحگاهی در میان باغهای زیبای باب فخروئیه و تلخه چار جان تازه ای در بدن میبخشید.کوشاه باتمام زیبایی و جذبه اش از همان ابتدا چشمنواز و زیبا در انتهای جاده خودنمایی میکند.
برای جبران تآخیر نیم ساعته بجای حرکت از مسیر اصلی که از روی یال جنوبی است از جاده خارج شده و از مسیر ضلع جنوبی غربی کوه و با گذر از یک شیب به جاده ای که معدنکاران در دامان کوه کشیده بودند رسیدیم.با پای گذاشتن در جاده به میزان تخریبی که فقط یک جاده میتواند در دل طبیعت ایجاد کند پی میبریم.جالب است که هر آنچه زاده طبیعت است در ظاهری کاملاً نامتقارن و خارج از قوانین هندسی چه منظم و با شکوه است و آنچه انسان میسازد در کمال مهندسی و تقارن و نظم چقدر زشت و معیوب
در مسیر جاده به ابتدای دره ای که در دلش چشمه ای جریان دارد میرسیم.محلی که گویا قرار بوده توده ای سرطانی شود در دل کوشاه و امروز نشانی است از اعتقاد به همت و اتحاد
بوی پونه فضا را اشغال کرده.مسیر میانبر باعث میشود تا زودتر از گروه کوهنوردان به محل برسیم.اندکی بعد باقی کوهنوردان از راه میرسند زمانی که ما به انتهای دره رسیدیم.تقریباً غالب کوهنوردان در همان محل توقف میکنند .از روی یک یال با شیب متوسط از سمت چپ دره و به سمت شمال مسیر را ادامه میدهیم.تعداد معدودی کوهنورد جلوتر از ما در حرکتند و پشت سرمان تقریباً هیچ.بعد از نیم ساعت به گردنه ای میرسیم که به یک تخت چمن منتهی میشود.بسیار بکر و تمیز .در سمت شمال شرقی لاله زار و خط الرآس سبز وزیبای منتهی به آن فکر و وسوسه یک برنامه دلچسب را در ذهن میسازد.تراورس خطالرآس کوشاه به لاله زار.
گردنه منتهی به چمنزار
تخت چمن و خط الراس لاله زار
دره منتهی به قله-مخروط قله سمت چپ
از سمت چپ چمنزاربه سمت غرب و در دامنه توده های بزرگ گرانیتی به سمت دره ای میرویم که به قله ختم میشود.ساعت 11:30 به قله میرسیم.راه نسبتاً طولانی بود.تعداد اندکی کوهنورد بر سرقله نشسته اند و در میان آقای اسحاقی کوهنورد با سابقه و بااخلاق کرمانی با لطف خوش و استقبالی گرم خستگی را از تنمان میرباید
نیم ساعتی بر سر قله سرگرمیم.12:30 به راه می افتیم.تصور راه طولانی بازگشت باعث میشود تا با توجه به محدودیت زمان تصمیم به میانبر بگیریم.در ضلع جنوبی کوه یال های سنگی با شیب تند به انتهای دره جنوبی و محل معدن ختم میشوند که ظاهراً هیچگاه و یا به ندرت استفاده شده اند.از میان یکی از آنها فرود می آییم.مسیری ریزشی و گه گاه دست به سنگ.مسیر ریزشی باعث میشود به مسیر سنگی مسیل بزنیم که سرعتمان را چند برابر میکند.ساعت 2 به محل جاده و چشمه میرسیم.نیم ساعتی استراحت و سپس ادامه مسیر .ساعت4:30 به تلخه چار رسیدیم.تقریباً اکثر کوهنوردان رفته بودند و اندکی نیز منتظر یاران کوه رفته بودند .
قسمتی از مسیر فرود
کوشاه اکنون نجات یافته.حداقل فعلاً و بعید به نظر میرسد سوقصد دوباره ای به این تازگی تنش را نشانه بگیرد.ولی ایا تنها کوشاه است که در این سرزمین اینگونه به خطر افتاده؟بعید میدانم گوشه ای در این سرزمین باقی مانده باشد که زخم تیغ طمعکار عده ای سودجو یا نادان رنجور و نابودش نکرده باشد.از جنگلهای شمال تا سواحل جنوب و در همین سرزمین کرمان که بسیار زیاد.نجات کوشاه شاید نقطه شروعی باشد برای نجات سرزمینهای دیگری که در شرف تخریب و انهدام هستند و تلنگری باشد برای مردمانی که سالها از جانمایه این سرزمینها جان گرفته اند تا قدر دان و مراقب باشند
صعود بین المللی دهه فجر 
برنامه سه ماهه بهار ۹۷-باشگاه کوهنوردی اوج
کمپ زدن در برف