جناح شرقي كوهستان دارآباد شامل مسير خط الراس و ناحيه سختون هاي غربي اين دره است.
صعود تابستاني خط الراس با صعود از يال پر شيب يا به قولي سينه كش تند بالاي چشمه موسوم به درازلش آغاز مي گردد و تا فراخ سفيد و لبه خط الرأس بالا مي رود. اين مسير در تابستان ها خشك و سنگلاخي است، ليكن در زمستان داراي برف نسبتاً سنگيني ميباشد كه سبب ريزش بهمن در كنار يال و در مركز سينه كش ميشود. اين بهمن ها بسته به حجم برف باريده شده، گاهي تا درختان درازلش در سمت شرقي آن نيز کشیده مي شوند.
مسیر زمستانی صعود به قله دارآباد، به سمت خط الراس (دره شن سياه) | مسیر زمستانی فرود از قله دارآباد (عكس از چشمه درازلش و فراخسينه) |
بر لبه خط الرأس از اواسط پاييز تا اواخر فروردين ماه سوز سردي مي وزد. مسير صعود از اين نقطه تا قله خاكي دارآباد بر روي لبه يال قرار دارد. در تابستان ها صعود به راحتي انجام مي شود، اما در زمستان صعود نسبتاً دشوار است، چون زمين پوشيده از يخ بوده و باد به شدت مي وزد و عمدتاً مسير حركت بر فراز پرتگاه هاي لبه غربي خط الرأس به سوي شمال و قله اصلي است. باد شديدي عموماً در فصل سرد بر قله دارآباد جريان دارد.
خط الراس دارآباد، مسیر زمستانی صعود به قله | ابتداي خط الراس دارآباد از مسير فراخسينه، مسیر زمستانی صعود به قله | |
به سوی جانپناه قله دارآباد | جانپناه قله دارآباد (3200 متر) |
پس از قله دارآباد به سوي شمال، لبه خط الرأس باريك تر و قسمت هاي سنگي آن آغاز ميگردد. در فصول معتدل يا گرم سال كه از ارديبهشت ماه تا اواخر مهرماه طول ميكشد صعود قلل دارآباد (همچون چمبره بند وسياه سنگ) با عبور از قسمت هاي سنگي و سنگلاخي انجام مي پذيرد. آشنايي با فنون سنگ نوردي لازمه اين صعود ميباشد. ليكن در فصل سرما، عبور از خط الراس دارآباد به سياه بند، به علت يخ زدگي مسير و وزش طوفان شديد به دشواري صورت مي گيرد و صعودی کاملا فنی است. در صورت بروز هرگونه مشكل در این مسیر، به هيچ وجه نبايد از مسيرهاي سمت شرق به سوي دره جاجرود و آهار، يا دره دارآباد در غرب فرود آمد. فرود به داخل دره جاجرود خطر سقوط بهمن را در پي داشته و فرود به سمت دره دارآباد نيز علاوه بر خطر بهمن در برخی نقاط، به شیب های صعبالعبور ریزشی و پرتگاه ها منتهی می شود. بهترین راه در مواجهه با اين وضعيت، بازگشت از مسير صعود شده و رسيدن به جانپناه دارآباد ميباشد.
پس از قله سياه بند، گردنه زين اسبي دارآباد قرار دارد كه فرود از آن در فصل گرم نسبتاً ساده بوده و صعود از جانب ديگر به سوي بند لاركرور و تيغههاي آن نيز با مشكل خاصي مواجه نيست اما در زمستان اين فرود بايد با دقت انجام پذيرد. معمولاً برف حجيمي روي گردنه جمع می شود و در دو قسمت آن خطر ريزش بهمن، هم به سوي دره ايگل و هم به سوي دره دارآباد قطعي است. صعود به لاركرور و سوزني آن در فصل گرم در دو حالت قابل انجام است؛ يا خود شاخك که با سنگ نوردي ساده طبيعي و با دقت و احتياط صعود ميشود و يا صعود عرضی از زير آن به سمت دره ايگل يا دارآباد صورت مي گيرد.
منبع : http://tdmmo.tehran.ir